Heykele
II. Heykel
III. Değişik Heykel Türleri
IV. Heykelde Kullanılan Malzemeler
V. Heykelde Kullanılan Teknikler
VI. Çağıl Dünyada Heykel
VII. Meşhur Heykeltıraşlar
VIII. Bir Sanat Formu Olarak Heykel
IX. Heykelin Önemi
Tipik Mevzular
| Rönesans Heykeli | Heykel |
|---|---|
|
|
| Taş Oymacılığı | Oyma |
|
|
| Sanat | Özellikler |
|
|
II. Heykel
Heykel, insanlık tarihinin en eski sanat formlarından biridir ve oyulmuş nesnelerin Taş Dönemi’ne kadar uzandığına dair kanıtlar vardır. İlk heykeller çoğu zaman taştan ya da ahşaptan yapılırdı ve tipik olarak hayvanları ya da insanları tasvir ederlerdi. Medeniyetler geliştikçe heykel sanatı da gelişti. Antik Yunan ve Roma’da heykeltıraşlar, Milo Venüsü ve Belvedere Apollonu da dahil olmak suretiyle tarihin en ikonik sanat eserlerinden kimilerini yarattılar. Orta Yüzyıl süresince heykel çoğu zaman kiliseleri ve katedralleri süslemek için kullanılırdı. Rönesans’ta heykeltıraşlar yeni teknikler ve malzemeler denemeye başladılar ve tarihin en güzel ve etkisinde bırakan heykellerinden kimilerini ürettiler. Çağıl dünyada heykel evrimleşmeye devam etti ve artık kamusal anıtlardan hususi koleksiyonlara kadar muhtelif şekillerde kullanılıyor.
III. Değişik Heykel Türleri
Her biri kendine has özelliklere haiz birçok değişik heykel türü vardır. En yaygın heykel türlerinden bazıları şunlardır:
- Figüratif heykel: Bu tür heykellerde insan figürleri ya da hayvanlar tasvir edilir.
- Soyut heykel: Bu tür heykellerde bilinebilir herhangi bir nesne ya da figür tasvir edilmez.
- Geometrik Heykel: Bu heykel türü geometrik şekillere dayanır.
- Montaj heykeli: Bu heykel türü, bulunan nesnelerden ya da malzemelerden yapılır.
- Arazi sanatı: Bu tür heykel, manzarada yaratılır ve çoğunlukla organik malzemelerin kullanımını ihtiva eder.
Her heykel türünün kendine has bir teknik ve araç-gereç seti vardır. Örnek olarak figüratif heykel çoğu zaman taştan ya da tahtadan oyulurken, soyut heykel metalden, plastikten ya da hatta kağıttan yapılabilir. Bir heykelde kullanılan malzemeler, onun görünümünü ve anlamını mühim seviyede etkileyebilir.
Bir heykel yaratmak için kullanılan teknikler de fazlaca çeşitlilik izah edebilir. Birtakım heykeltıraşlar direkt malzemeyle çalışırken, ötekiler eserlerini yaratmak için kalıplar ya da öteki araçları kullanır. Bir heykelde kullanılan teknikler bununla beraber onun görünümünü ve anlamını da etkileyebilir.
IV. Heykelde Kullanılan Malzemeler
Heykelde kullanılan malzemeler, taş, metal ve ahşap şeklinde geleneksel malzemelerden plastik, reçine ve fiberglas şeklinde daha çağıl malzemelere kadar fazlaca çeşitlilik gösterir. Her malzemenin, onu muayyen heykel türleri için müsait kılan kendine has özellikleri ve karakteristikleri vardır.
Taş, heykelcilikte kullanılan en eski ve en fazlaca yönlü malzemelerden biridir. Dayanıklıdır, güçlüdür ve muhtelif biçim ve formlarda oyulabilir. Taş heykeller, antik Mısır piramitlerinden Henry Moore’un çağıl heykellerine kadar her kültürde ve vakit diliminde bulunabilir.
Metal, heykel için bir öteki popüler malzemedir. Kuvvetli, dayanıklıdır ve döküm, kaynak ve dövme şeklinde muhtelif şekillerde işlenebilir. Metal heykeller, Auguste Rodin’in realist heykellerinden David Smith’in soyut heykellerine kadar fazlaca muhtelif stillerde bulunabilir.
Ahşap, çoğu zaman iç mekanlarda sergilenmesi amaçlanan heykeller için kullanılan organik bir malzemedir. Ahşapla çalışmak nispeten kolaydır ve muhtelif biçim ve formlarda oyulabilir. Ahşap heykeller, halk sanatının geleneksel heykellerinden Dale Chihuly’nin çağıl heykellerine kadar muhtelif stillerde bulunabilir.
Plastik, reçine ve fiberglas, heykel için giderek daha popüler hale gelen nispeten yeni malzemelerdir. Bu malzemeler hafifçe, dayanıklıdır ve muhtelif biçim ve formlarda kalıplanabilir. Plastik, reçine ve fiberglas heykeller, çoğu zaman dış mekan heykelleri için kullanılır bu sebeple elementlere dayanıklıdırlar.
Yukarıda listelenen geleneksel malzemelere ayrıca, cam, seramik, kağıt ve hatta yemek dahil olmak suretiyle heykel için kullanılabilecek bir takım başka araç-gereç vardır. Bir heykel için araç-gereç tarzı çoğu zaman sanatçının istediği sonuca bakılırsa belirlenir.
V. Heykelde Kullanılan Teknikler
Heykelde kullanılan birçok değişik teknik vardır ve her birinin kendine has zorlukları ve ödülleri vardır. En yaygın tekniklerden bazıları şunlardır:
- Modelleme: Kil ya da balmumu şeklinde malzemelerin katmanlar halinde bir araya getirilmesiyle heykel yaratma sürecidir.
- Oyma: Bu, bir heykel kurmak için taş, ahşap ya da öteki bir araç-gereç bloğundan araç-gereç çıkarma işlemidir.
- Döküm: Erimiş metalin bir kalıba dökülerek heykel oluşturulması işlemidir.
- Montaj: Değişik nesne ya da malzemelerin bir araya getirilmesiyle heykel yaratma sürecidir.
- İnşaat: Bu, değişik parçaları bir araya getirerek bir heykel yaratma sürecidir.
Muayyen bir heykelde kullanılacak tekniğin tarzı, mevcut malzemeler, heykelin istenen boyutu ve şekli ve sanatçının şahsi tercihleri şeklinde bir takım faktöre bağlı olacaktır.
VI. Çağıl Dünyada Heykel
Heykel, sanatçıların yeni malzemeler ve teknikler keşfetmesiyle çağıl dünyada dirimsel bir sanat formu olmaya devam etti. Çağıl heykeldeki en dikkat cazibeli trendlerden bazıları şunlardır:
* Plastik, metal ve beton şeklinde geleneksel olmayan malzemelerin kullanması
* Soyut formların ve temsili olmayan temaların keşfi
* Performans sanatının ve enstalasyon sanatının kullanması
* Heykelin fotoğraf ve müzik şeklinde öteki sanat formlarıyla kesişimi
Bu eğilimler, değişen zamanları yansıtan fazlaca muhtelif yeni ve coşku verici heykellere yol açtı. En meşhur çağıl heykeltıraşlar içinde Pablo Picasso, Constantin Brancusi, Henry Moore ve Louise Bourgeois içeriyor.
Heykel, kompleks fikirleri ve duyguları iletebilen kuvvetli ve anlatım edici bir sanat biçimi olmaya devam ediyor. Çağıl dünyanın dirimsel bir parçasıdır ve gelecek yıllarda gelişmeye devam edeceği kesindir.
VII. Meşhur Heykeltıraşlar
Tarihin en meşhur heykeltıraşlarından bazılarının en dikkat cazibeli eserleriyle beraber sıralaması alttadır:
- Michelangelo (1475-1564): Pietà, David, Son Hüküm
- Donatello (1386-1466): Davut, Davut ve Calut, Gattamelata Atlı Anıtı
- Raphael (1483-1520): Sandalyenin Madonna’sı, Başkalaşım
- Leonardo da Vinci (1452-1519): Mona Lisa, Son Akşam Yemeği
- Bartolomeo Colleoni (1400-1475): Colleoni Anıtı
- Giambologna (1529-1608): Sabine Kadınlarının Tecavüzü, Merkür Çeşmesi
- Antonio Canova (1757-1822): Üç Zarafet, Aşk ve Ruh
- Auguste Rodin (1840-1917): Düşünür, Cehennemin Kapıları
- Pablo Picasso (1881-1973): Guernica, Ağlayan Bayan
- Henry Moore (1898-1986): Yatan Figür, Üç Yönlü Parça No. 2: Omurlar
- Anish Kapoor (1954 doğumlu): Bulut Kapısı, Marsyas
Bir Sanat Formu Olarak Heykel
Heykel, insan figürünün ya da başka bir nesnenin temsilini kurmak için 3d nesneler kullanan bir sanat biçimidir. Neolitik döneme kadar uzanan heykel kanıtlarıyla en eski ve en kalıcı sanat biçimlerinden biridir. Heykel, dini bağlılıktan siyasal protestoya kadar fazlaca muhtelif insan duygularını ve fikirlerini anlatım etmek için kullanılmıştır.
Heykel, taş, metal, ahşap ve kil şeklinde muhtelif malzemelerden yaratılabilir. Heykeltıraşlar, oyma, modelleme ve döküm şeklinde muhtelif teknikler kullanarak eserlerini yaratırlar. Heykel, müzeler, kamusal alanlar ve hususi koleksiyonlar şeklinde muhtelif ortamlarda bulunabilir.
Heykel, seyircileri üstünde derin bir tesir yaratabilen kuvvetli bir sanat biçimidir. İlham verebilir, meydan okuyabilir ve düşünceyi kışkırtabilir. Heykel bununla beraber bir güzellik ve keyif deposu olabilir.
Heykel, yüzyıllardır düşünce ve duyguları iletmek için kullanılan mühim bir sanat biçimidir. Kamusal alanlardan hususi koleksiyonlara kadar muhtelif ortamlarda bulunabilir. Heykel, mühim vakaları kutlamak, zamanı figürleri anmak ya da yalnız görsel zevk sağlamak için kullanılabilir.
Heykel, kompleks sosyal ve politik meseleleri keşfetmek için de kullanılabilir. Örnek olarak, Pablo Picasso’nun emek harcamaları çoğu zaman sanatçının savaşın dehşetleri ve işçi sınıfının içerisinde bulunmuş olduğu vaziyet hakkında endişelerini yansıtır. Öteki heykeltıraşlar, eserlerini adaletsizliğe karşı protesto etmek ya da sosyal değişimi korumak için çaba sarfetmek için kullanmışlardır.
Heykel, güzel duyu ve politik değerinin yanı sıra terapötik bir etkiye de haiz olabilir. Emekler, heykele bakmanın stresi azaltmaya ve ruh halini iyileştirmeye destek olabileceğini göstermiştir. Heykel, meditasyon ve tefekkür için bir çalgı olarak da kullanılabilir.
Genel hatlarıyla heykel, geniş bir kullanım ve yarar yelpazesine haiz mühim bir sanat biçimidir. Fikirleri iletmek, kompleks mevzuları keşfetmek ve görsel zevk sağlamak için kullanılabilir. Heykel bununla beraber terapötik bir etkiye haiz olabilir ve meditasyon ve düşünme için bir çalgı olarak kullanılabilir.
S1. Rönesans heykeli nelerdir?
A1. Rönesans heykeli, 14. yüzyıldan 16. yüzyıla kadar Rönesans döneminde Avrupa’da gelişen bir heykel stilidir. Gerçekçiliği, doğalcılığı ve ayrıntılara gösterdiği özenle karakterize edilir.
S2. Rönesans heykelinin değişik türleri nedir?
A2. Rönesans heykelinin birçok değişik türü vardır, bunlar içinde şunlar yer alır:
* Portre heykel
* Dini heykel
* Dekoratif heykel
* Cenaze heykeli
* Anıtsal heykel
S3. Rönesans periyodunun meşhur heykeltıraşları kimlerdir?
A3. Birtakım meşhur Rönesans heykeltıraşları şunlardır:
* Donatello
* Michelangelo
*Leonardo da Vinci
* Rafael
*Andrea del Verrocchio
0 Yorum